insight/ogenblikken (vervolg)

Nawoord

Rafaël Philippen is de fotograaf van de verwondering. Voortdurend laat hij zich verbazen over de schoonheid van de dingen, hun plaats in het bestel dat we met z'n allen hebben ingericht. Hij geniet van hun eigenheid, legt verbintenissen, maakt zichtbaar wat vergeten was of onbestaanbaar leek: ballonnen in een groene afvalbak, kleurschakeringen in het struweel van een bosrand, twee vossenpelzen aan een dunne kabel aan de rand van een nieuwbouwwijk. Hij brengt ons zijn verwondering over, direct en spontaan. Soms geeft hij, door het ingenomen standpunt, zijn beelden een zekere vervreemding mee, een die hij zelf heeft waargenomen of indirect heeft ingebracht: de baby plat op de huiskamervloer in confrontatie met de houten krokodil, de zeven reeën, haast verlamd in het gras, sporen van een hekwerk zorgen voor een haast adembenemend waas.
De meisjes en jonge vrouwen die hij fotografeert betrapt hij in hun droomwereld thuis in hun eigen kamer, in een streekbus onderweg, op een rotsblok aan de kust, of opgenomen zoals in de laatste serie in het maagdelijk wit van een ongerept sneeuwlandschap. Zij zijn nagenoeg de enige levende wezens in het verhaal, op wat dieren na. Wel graafmachines, geen bouwvakkers, wel gondels zijn afgebeeld, geen gondeliers. De grasmaaier poseert zonder hovenier, de loempiakar zonder klanten of personeel. Zo ze er al zijn, figureren ze als jonge kok of staan ze als paleiswacht verborgen onder hun kolbak. Het witte rijpaard wordt om zijn pure schoonheid vastgelegd, de ruiter en zijn assistent zijn op zij gezet.
Wie het werk van deze fotograaf in beauty4ever op zich heeft laten inwerken, ziet nog iets anders: Philippen hanteert niet alleen ordening en tijdsverloop maar ook ritme en melodie om een verhaal te vertellen. Hij blijft zich aanhoudend verbazen over de mens in zijn omgeving, zonder die mens altijd in beeld te brengen. Hij kiest voor de kwetsbaarheid van de lege ruimte. Het lukt hem om binnen de grenzen van de werkelijkheid een idylle op te roepen of die juist te ontmaskeren. In de confrontatie van het vredige en onschuldige met het harde en zakelijke bouwt hij uiterst geraffineerd een aangenaam soort spanning op.
Rafaël Philippen weet met zijn camera door te dringen in een haast feeëriek ingericht niemandsland. Hij observeert en legt stemmingen vast, roept een nieuwe verbeelding op: die van zuivere beeldpoëzie. De sfeer van de directe realiteit is bij hem zelden ruw en verstorend, eerder verrassend neutraal. Ook daarin toont hij zijn verwondering.
insight/ogenblikken is een reisverslag van een wereld die er wel en tegelijkertijd niet is. Een aangename tocht door landschappen en sferen op zoek naar de ultieme schoonheid.

Frans Budé