Gare Liège–Guillemins

Waar het elders nog naar paarse distels ruikt,
witgebrande grindsteengrond, richt zich hier

uit het zand omhoog het strakke ritme van beton.
Witgroene engelenvleugel houdt zich in zonlicht

staande, vouwt zich bevallig uit, hemels instrument.
Sinds jaren bouwt men hier een nieuwe wereld,

zoekt gaten in de open lucht. Achter stille bosjes
zoeft de hogesnelheidstrein, ontbindt telkens weer

zijn kracht, glijdt in volle gratie binnen,
blikkerend de een na andere vleugel langs.