Vuurbos

Bomen, aandachtig in een groep geplaatst, in brand
gezet als ik aankom, en dan ijlings erop af,
voordat schaduw toeslaat, het gloeien van
de naalden dooft en iemand op een plek

onder een vermoeid afdak zijn zilveren auto start,
het stuur krampachtig omklemt, over kiezels

terugrijdt in een warrig spoor, zon op voorruit,
zonder te zien hoe het licht deze pijnbomen

breeduit omspoelt, insluit, genadeloos bemint.