In afwachting

Stoel moeten zijn, eenzaam en verlegen
paraat boven vlammende tegelvloer.
Vijf gedwee op een rij, vooral ten prooi

aan ieders blik, gespitst op praal en plicht.
Op onverwachte dagen plaats moeten ruimen
voor stof en vlees, al worstelend onder onbekende

mensenvracht. Opgesteld als doods staketsel
onder een slinger zwijgzame peertjes, wachtend.
Nooit zo eenkennig, nooit zo poserend

als vandaag geweest – en alles staat.